عيبياب نماز
جايگاه و اهميت نماز، شرايط، آثار و كاركردهاي آن بر همگان واضح است و هر كس بنا بر اعتقادات و باورهاي خود به گونهاي با نماز ارتباط برقرار ميسازد و اين واجب الهي را اقامه ميكند، اما اينكه چگونه ميتوان با نماز انس گرفت و با اشتياق و علاقه وافر آن را اقامه كرد، پرسشي است كه براي بسياري از نمازگزاران نيز لاينحل مانده است؛ زيرا با وجود جايگاه والا و توصيفهاي بلندي كه پيرامون نماز در آموزههاي ديني ارائه شده است، اقامه اين فريضه چه بسا به صورت تكراري و كليشهاي در آمده و آنگونه كه بايسته و شايسته مقام آن است، به قداست و اهميت آن توجه نميشود.
به همت مركز تخصصي نماز بر آن هستيم تا در چند شماره، برخي از راهكاري انس با نماز را مرور كنيم تا به اين وسيله همزمان با عيبيابي دقيق، ديوارهاي فاصله بين خود و خدا را از ميان برداشته، با شور و شوق وصف ناپذيري به اقامه آن نماز بپردازيم.
* تقويت خداباوري و دلدادگي
همه ما آفريده خدا هستيم و بنده او، خدايي كه تار و پود وجود ما را با لطف و عنايت خود به هم پيوند زده و بند بند وجودمان را با كرَم خويش آراسته است، خدايي كه براي زندگي بهتر بندگان خود عجايب و شگفتيهاي فراواني در زمين و آسمان تعبيه كرده كه با مرور زمان، يافتههاي دانشمندان، عظمت خالق و عجز و كوچكي انسان را بيش از پيش نمايان ميسازد.
نيز شگفتيهايي كه در بدن و خلقت خاكي انسان تعبيه شده كه اگر بشر دو پا بخواهد نسخهاي مشابه آن بسازد، نيازمند تجهيزات و فضايي گسترده و با صرف هزينههاي هنگفتي است كه به فرض موفقيت، قطعاً بسياري از كاركردها و مؤلفههاي آن نسخه اصلي را نيز دارا نخواهد بود، شگفتيهايي كه در زمين و آسمان و دريا و خشكي حيرت و تعجب همگان را برانگيخته است.
وقتي انسان به اين عظمتها بنگرد، به حقارت و ناچيزي خود بيشتر واقف شده، از اينكه خداي بزرگ با تمام عظمت و قدرت و شوكت خود، به او فرصت زندگي و انتخاب و شناخت داده است، جبهه شكر ميسايد و محبت و دوستي او را به دل خواهد گرفت و عاشق او خواهد شد.
اين دلدادگي و عشق و محبت، زماني بيشتر رخ خواهد داد كه بداند خداي قادر متعال با تمام بزرگي و عظمتش، بيشتر از هر كس و هر چيزي به انسان نزديك بوده و به او عشق ميورزد و منتظر مراجعه انسان و مشتاق شنيدن صداي اوست، چه افتخاري از اين بالاتر كه خداي مهربان، از ميان تمام مخلوقات خود، انسان را براي همنشيني و هم سخني با خود برگزيده است و فرصت و رخصت خلوت كردن و خواندن او را در هر زمان و مكاني را به او داده است.
خالق با عظمتي كه منتظر انسان است و مشتاق شنيدن صداي مناجات او، مگر نه اين است كه هر عاشقي از خلوت با معشوق و سخن گفتن با او لذت ميبرد؟ پس ما چگونه عاشقي هستيم كه حتي لحظات و دقايقي را براي معشوقش صرف نميكند و در پيشگاهش به نماز نميايستد؟
نمازي كه محكمترين رشته الفت بين بندگان و خداست و تجلي بخش محبت و انس به خداي كريم و لحظههاي عاشقي با معبود و محبوبي كه همنشيني و قرابت با او با هيچ لذتي همسان نيست، به همين سبب است كه سيد ساجدان و زينت عابدان، ميفرمايند: حق نماز اين است كه بدانى نماز، در آمدن به پيشگاه معبود يگانه است و تو در نماز پيش روى او ايستادهاى، پس آنگاه كه بر اين حقيقت آگاه شدي، سزاوار آنى كه در نماز ايستى، ايستادن كسى كه خواهنده و ترسنده، بيمناك و اميدوار و مستمند و زارى كننده است و خداى را بزرگ مىدارد.
و چه دردناك و تلخ است، وقتي خدايي با آن همه عظمت به سوي ما ميآيد و مشتاق ديدار و حضور ما بوده، ولي ما از او فاصله ميگيريم، چه زيبا ميفرمايد امام سجاد(ع): «يَا رَبِّ إِنَّكَ تَدْعُونِي فَأُوَلِّي عَنْكَ وَ تَتَحَبَّبُ إِلَيَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَيْكَ وَ تَتَوَدَّدُ إِلَيَّ فَلا أَقْبَلُ مِنْكَ كَأَنَّ لِيَ التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ...»؛ اي پروردگارم تو مرا ميخواني ولي من از تو رو ميگردانم و تو با من دوستي ميكني ولي من با تو دشمني ميكنم و تو به من محبت كني و من نميپذيرم، گويا من منتي بر تو دارم.
بنابراين يكي از بهترين راهكارهاي انس با نماز، شناخت خالق و آشنايي با الطاف و مراحم كريمانه اوست كه هر لحظه به سوي انسان روان ميسازد و زندگي انسان را در سايه مهر و محبت خود هدايت ميكند.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0